Travel Story «Vallen en opstaan ...om een rescue diver te worden»

Travelling around the world | Australia | 0 Comments 17 October 2008 - Last Update 10 March 2010

Halloki doki,

Ik ben alweer 4 weken op dezelfde plek!  Verdoeme het gaat snel! Ik begin mij draai hier goed te vinden maar het is niet altijd even gemakkelijk hoor  Wanneer de bende Aussies, NZ-ers en de brit op volle toeren zijn, heb ik het heel moeilijk om te volgen.  Op zich niet zo een probleem maar het is moeilijk om in een gesprek te geraken en mee te praten.  Het gevolg is dat ik vaak stil ben ... stel u voor: ik stil!  Ik heb soms het gevoel dat ik mezelf niet helemaal kan zijn omwille van de taal.  Raar dat ik dit nu pas merk eigenlijk.  Maar ik leer elke dag weer nieuwe woordjes dus mijn Engels verbetert dag na dag!  Waarschijnlijk ga ik me hier helemaal thuis voelen als ik moet vertrekken lol!
Een ander 'moeilijk' punt is mijn rescue diver cursus.  De theorie in het Engels is vrij vlot verlopen, ondanks de vrij technische termen, maar de praktijk blijft een struikelblok.  Het is de moeilijkste cursus om te doen, zeggen ze me, en ik heb geen idee hoe je dit in 4 dagen kan doen.  Dat is de tijd die je hebt als je betaald voor de cursus.  Niet dat ik niets goed doe maar beademingstechieken in het water zij niet mijn sterkste kant!  Holly, instructrice, heeft al liters zout water moeten slikken door mijn geklungel  Vorige week was ik erg teleurgesteld omdat ik haar niet op de boot gebracht keeg.  Je moet een bewusteloze duiker uit het water kunnen tillen en Holly is een kop kleiner dan mij ... maar het lukte niet.  Ik kan je verzekeren dat ik enorm kwaas was op mezelf en dat ook laten horen heb.  Ik weet dat ik geen supermens ben maar ik weet ook dat werken op Octagon mijn spieren ook niet heel slap gemaakt heeft!  Heel dat gedoe deed me aan Eef haar vrijgezellen denken.  Zie je de link niet? Wel in onze paaldans workshop kreeg ik ook geen grip met mijn handen, en ja ik was ook kwaad toen lol, en dat had ik op de ladder ook.  Ik had geen last in mijn armen en benen, alleen in mijn handen. Ik schoof van de leuning af en kon geen grip krijgen.  Nu 2 dagen later heb ik nog steeds spierpijn (!) in mijn handen!  Als iemand trainingstips heeft, laat het zeker weten!  Het zal niet alleen aan mijn handen liggen waarschijnlijk maar toch voor een deel. Ik zal nog meer duiktanks op de boot moeten tillen de komende weken!

De duiken blijven indrukwekkend keer na keer al is de wind nu al wat vaker de spelbreker.  We moeten gemiddeld 2 keer per week cancellen. Maar ja daar kan je niet veel aan veranderen.  Vorige week waren er Manta Ray's aan het wrak, die tot 4m kunnen zijn, maar natuurlijk was ik toen niet aan het duiken!!! 

Hier in de lodge passeren heel veel mensen, te veel duitsers eigenlijk hehe, en ik kom echt alles tegen.  Enkele dagen terug was Brett hier er een gast van Alaska die op vakantie was hier.  Twee dagen na zijn duik vloog hij terug naar Irak waar hij helicopterpiloot was!  Of Jack een Australier die in Mount Isa werkt.  Mount Isa is in de Outback en is een van de heetste plaatsen van Australie.  Hij was ingenieur in de mijnen daar.  Heb buiten de 2 koppels in het begin geen Belgen meer gezien.  Het was eigenlijk wel grappig <<< ok weet niet of ik dat al gezegd heb sorry als het het geval is >>> want ze kwamen naar me toe en vroegen me in het Engels waar ik mijn key cord vandaan had.  Het is er eentje van Stubru dat per toeval meegereisd is in de zak van mijn regenjas. Ik antwoordde vrij verbaasd "from home" en toen begonnen ze natuurlijk in het Nederlands.  Eigenlijk waren het behoorlijke blaaskaken! En het ander koppel ben ik al vergeten ... ook niet de moeite dus!

Over 'outback Luke' even: nee heb m niet gevonden.  De enige 'Luke' die ik ben tegengekomen is een van de duikinstructeurs die in Townsville woont. En daarmee is dan ook weer alles gezegd!

Ben net terug van de supermarkt en door daar kerstversiering te zien, bessefte ik dat het al oktober is!!! Ik zie me in staat om Kerstmis gewoon te vergeten!  Ik ben trouwens ook bijna 6m weg ... bijna halfweg ... SHIT 

Ik heb gehoord dat de temperaturen verleden week niet zo slecht waren dus ik hoop dat het nog steeds het geval is!  Anders wordt het tijd om de winterkleren uit de kast te halen ... moehahahaha

Knuffel vanuit Alva,
Evi