Travel Story «Borneo van 21/11 tot 8/12»

Travelling around the world | Malaysia | 0 Comments 10 December 2009 - Last Update 11 December 2009

Hier dan eindelijk een verslagje van mijn tripje naar Borneo ...

Ik vertrok met het plan om de hele provincie Sabah te doorkruisen: duiken, jungle, aapjes, bergje en dan van KK terug naar Singapore te vliegen om daar nog enkele dagen rond te hangen alvorens naar Melbourne te vliegen.  Ik ben niet verder geraakt dan Semporna en Mabul (duiken dus) ... moet ik nog meer zeggen?

Toen het vliegtuig de luchthaven van Tawau naderde, plakte ik al met mijn gezicht tegen het venstertje: wat een omgelooflijk uitzicht!  Palmbomen, Bananenbomen, riviertjes en een prachtige blauwe zee tekende het landschap!  De autorit naar Semporna was even adembenemend en ik deed me denken aan Costa Rica!  Ik was meteen in een super opgewekte stemming want dit kon amper misgaan!  Mijn stemming kreeg een serieuze domper toen ik in Semporna aankwam. Waar ben ik nu terecht gekomen!  In een lichte shock sleepte ik me naar de receptie van Scuba Junkie.  Semporna is een arm vissersdorpje inclusief vuilnis, straatkatten en -honden maar de ontvangst in de hostel was goed dus dat gaf me weer wat hoop.  Ik besloot de straten daarna even te verkennen ... hier en daar open rioleringen en dan zwijg ik nog over de aparte geur als je voorbij de vismarkt loopt.  De weg naar de bankcontact was euhm ... speciaal!  Toch bleef ik optimistisch want een beetje verder in de zee ligt een van de mooiste duikplaatsen ter wereld en daarvoor was ik hier.  Zo bleef ik me de eerste dagen moet inspreken zelfs toen bleek dat de 2 aapjes die ik zag spelen op het muurtje eigenlijk ratten waren!

En dan was er het duiken he ... en veel nieuws kan ik er niet over zeggen want het blijft voor mij een van de leukste dingen die je kan doen.  Het weerzien met de nemo's, rogjes, haaitjes, octopusjes, nudi's, ... was zalig!  Het leggen van contacten ging vrij goed onderandere omdat ik Olivier leerde kennen, een westvlaming die er al enkele weken verbleef en me zo ook in contact bracht met andere mensen.  Ze werden Dorothe, Claire, Maria, Eline, Pinou en Dave, Rob, Devin, Cian, Anders, ... allemaal verantwoordelijk voor mijn langere verblijf daar.  Maria en Eline kwam ik tegen op hun laatste dag en het klikte meteen goed.  Ze vertrokken naar het noorden, jungle trekking, maar kwamen na enkele dagen terug en Eline was er zeker van dat ik daar nog zou zijn.   Ikzelf was er dan weer zeker van dat ik tegen dan ook in het noorden zou zitten.  Na 5 dagen kwamen ze terug ... en moest ik bekennen dat het duikvirus me weer te pakken gekregen had.  Nu ik was wel niet meer in Semporna maar dat telt niet zeker?  Met Dorothe en Claire verhuisde ik na 4 dagen naar het eiland Mabul.  Ook arm maar met witte stranden, vriendelijke mensen en zonder vismarkt een leuke verademing.  I was living the good life ook al was ik ziek door de idiote airconditioning in Semporna.  Een paar dagen geen duiken dus maar hangen in de hangmat :)

We leerde ook mensen van het eiland zelf kennen (scubajeff) en de ontvangst die we van hun kregen, is iets wat ik nooit zal vergeten.  Ze hebben niet veel maar doen niets liever dan delen met anderen.  We kregen er vis, pannekoeken, ... zonder dat we iets moesten betalen.  De avonden werden traditioneel ingezet met een prachtige zonsondergang, gevold door gitaren en veel gelach.  Creep van Radiohead zal voor mij altijd gelinkt blijven aan Eline en Jul en hun geweldige familie.

Een keer was ik echt razend en wil dit 'typisch Evi' verhaal toch even delen!  Ik wil na mijn ontbijt mijn flipflops terug aandoen en ze waren weg!  Ik kon het niet geloven en na die ongelooflijk slechte nacht was mijn humeur beneden alle peil.  Ik vroeg iedereen om rond te kijken wie mijn schoenen had en liep zelf het resort rond om ze te vinden.  Iets later komt iemand van de staff naar me toe om te vragen of ik toevallig de verkeerde flipflops had.  Ik zei haar dat ik er geen meer had!  Ze vertelde me dat die van haar verdwenen waren gisterenavond en dat ze het paar dat er nog stond maar had meegepakt.  Om een lang verhaal kort te maken ... ik had de avond ervoor haar GROENE flipflops meegenomen, de mijne zijn zilver, met dikke straps, de mijne zijn dun, en een maat te klein zonder het te merken!  's Morgens ben ik dan met diezelfde schoenen naar de ontbijtplaats gegaan ... opnieuw zonder het te merken.  Mmm te veel zon?  Ik zakte dus door mijn stoel van schaamte en heb mijn lesje weer maar eens geleerd!  Trouwens die avond ben ik nog achter Felix, de hond, moeten aanlopen omdat hij mijn flipflop in zijn mond had!  Maar heb ze nu nog altijd alle2!

De dagen vlogen voorbij en ik had zoveel plezier ... ongelooflijk goede tijd .. niet echt voor mijn bankrekening want ik zou eindigen met 25 duiken daar *slik* maar heb er geen spijt van.  De laatste 3 dagen verbleef ik terug in Semporna en zelfs daar kon ik niet stoppen met glimlachen.  Alles went zeker?  Het is zelfs zo erg dat ik niet wilde vertrekken!  Ik wilde niet vertrekken naar Melbourne!  Wie had dat durven zeggen een paar maanden terug?  Maar ja na een heel leuk afscheidsfeestje en 1u slaap, ben ik dan toch vertrokken met in het achterhoofd dat ik er in juni misschien mag gaan werken.
De 8ste december werd een van de raarste dagen uit mijn leven:

• Vertrekken uit een shitty place en niet wegwillen
• Niet zo een toffe berichten van thuis
• 8u op de luchthaven van Singapore ronddolen (lees zot worden)
• Een verschrikkelijk akelig bericht vernemen van uit Hasselt
  ...

Om dan in Melbourne aan te komen 15 graden kouder, alleen, moe, ambetant, ... tja met 23 graden mag ik nog niet klagen zeker?
Ben nog altijd niet door de cultuurshock heen maar ik ga stap voor stap verder!  Morgen Adam terugzien, volgende week Anke, dan Sabrina nog ergens, ... en dan in januari gaan werken op het WTA tornooi van Brisbaine (come back Justine), daarna de Australian Open, ... en dan ergens tussen in nog werk vinden

Voila dat was het voor Malaysia ...
me ♥ Borneo

Evi