Reisverhaal «2016 - 2017 in Down Under»
Melbourne
|
Australië
|
0 Reacties
31 December 2016
-
Laatste Aanpassing 20 Januari 2017
31 december, 2016 - 2017 in Down Under
De laatste dag van het jaar 2016!
Het was een bewogen jaar, in veel opzichten. Met, zoals bij iedereen, positieve en negatieve feitelijkheden, belevenissen. Niet alleen in onze eigen levenssfeer maar ook op maatschappelijk, sociaal-economisch of politiek vlak is er heel wat gebeurd. In eigen stad of dorp, in ons land of in de wereld. Vaak schokkend, mensonterend, bedreigend, teleurstellend. Het benam soms onze adem. Aanslagen, extremisme, geweldplegingen, economische crisis, falende overheidsinstellingen, toenemende armoede, discriminatie, vluchtelingen, ... . Het was veel, soms gewoonweg té veel om te bevatten, om mee om te gaan. Het kwam ook steeds dichterbij, dat vooral waren wij niet gewoon. Ik hoop dat het ons samenbrengt, verenigt, doet nadenken.
Wij hebben gemakkelijk praten, al acht maanden op stap. Steeds de mooie dingen opzoeken. Altijd in vakantiestemming verkeren. Tenminste, in het begin vooral. Gaandeweg werd het een soort levensstijl. We durfden ons wel eens te beklagen over hoe tijdrovend en vermoeiend het was steeds nieuwe routes uit te stippelen, fatsoenlijk onderdak te vinden - kamperen zijn we ontgroeid - betaalbaar lekker te eten zonder op restaurant te gaan, het massatoerisme te ontwijken, cultuur op te snuiven... . Maar eigenlijk hebben we niets te klagen. We zijn interim globetrotters en we beleven de tijd van ons leven.
De wereld is onze thuis met als grote constante: de mensen rondom ons. De bewoners van de dorpen/steden waar we verblijven, de gastheer- of vrouw, de taxi- of buschauffeur, medepassagiers of gewoon de mensen die je zomaar uit nieuwsgierigheid aanspreken. Zo voel je een land aan, kom je iets te weten over hun leven, hun levenskwaliteit. De taal was soms, vooral in Mongolië en China, een barrière om tot echte gesprekken te komen. En in sommige landen moet je gewoon niet over politiek beginnen. De beste momenten waren die wanneer we eigen vervoer hadden en de buitenwijken konden verkennen, of afgelegen dorpen, plaatsen waar men geen toeristen gewoon is. Dan zie je beter de verschillen zoals bv het respect of gebrek aan kennis voor het milieu. Het behoud van dieren en planten. De vervuiling van lucht en water.
En hoe kan men het geluk, de tevredenheid van mensen meten? Vaak gaat het samen met de aanwezigheid van drukte, overbevolking, het opeengepakt wonen, werkdruk,... Dat staat bvb in Japan op de forenzen hun gezicht te lezen. Het zich bijna mechanisch verplaatsen van en naar het werk. In China is er geen zuurstof in de steden. In Cambodja weten ze geen weg met de miljoenen plastiek zakjes en petflessen, ze worden nog altijd weggegooid als waren het bananenschillen. In Rusland willen de jongeren Engels met je praten omdat het Westen hen bovenmatig interesseert. In Mongolië verhuist men massaal naar de enige stad die ze hebben omdat het leven daar beter zou zijn. In Maleisië blijft men kappen, hele wouden zijn verdwenen, maar ze steken een beschuldigende vinger op naar Indonesië die hetzelfde doet. Australië voert een zelfbeschermingsbeleid wat migratie betreft - je kunt ze het niet kwalijk nemen - maar heeft een bijzonder slechte reputatie wat de Syrische vluchtelingen betreft. Overal is er iets, willen mensen iets anders, spiegelen ze zich aan mekaar, meten hun geluk af aan dat van een ander. We zijn een moeilijk ras! Vaak veeleisend, egocentrisch, vervuilend, bedreigend voor mekaar, en de omgeving. Misschien zijn we gewoon met teveel.
We komen ook veel vriendelijkheid tegen, behulpzaamheid. Bezorgdheid om ons welzijn. Men wil ons mee laten proeven van hun eetcultuur. Nemen ons mee om hun streek te verkennen. Stellen hun huis voor ons open. Willen weten hoe het met onze familie en kinderen gaat, familiebanden zijn vaak heel belangrijk. Verwonderen zich over hoe we bij hen zijn terechtgekomen. Bewonderen ons om onze tocht. En groeten ons uitbundig bij vertrek, wensen ons veel geluk.
Een andere constante is de natuur. Overal in de wereld is de natuur mooi, nergens kom je lelijke plekken tegen. Het is telkens anders maar altijd prachtig. Ook de luchten, de wolken zijn verschillend net als de bomen, struiken, bloemen. De wijdsheid, de heuvels, bergen en dalen. De rivieren, watervallen, stromen, meren en zeeën. De dieren. Het weer doet daar niets aan af. Ook hiermee boffen we, meestal schuiven we mee met het zomerseizoen. Of de lente.
En er zijn de talloze natuurreservaten, er mogen er nog meer komen. Of schitterende musea waar een estheet zijn hart kan ophalen. Oude gebouwen krijgen nieuwe bestemmingen. En men probeert gemeenschappen bewust te maken voor duurzame projecten. Nu de multinationals nog... .
Acht maanden op weg nu. Vroeger de reistijd om van Engeland naar Australië te varen. Misschien moeilijk te bevatten maar we zijn wat moe aan het worden door de veelheid aan impressies. Het lijkt of onze opslagruimte vol raakt. Er niet veel meer bij kan. En toch zijn we nog niet klaar om terug te keren, we hebben nog werk aan onszelf. Ík heb deze reis vooral leren loslaten. Dat ging niet altijd gemakkelijk, men blijft zich zorgen maken om familie, kinderen. Pas nu ben ik er van overtuigd dat het voor iedereen goed is om eens lang weg te zijn. Ieder zijn eigen weg te laten gaan. Dat is niet minder houden van iemand, misschien wel het tegendeel. En nu ik mij die gedachte net kan toe-eigenen maken we plannen om terug te keren.
We 'wonen' nu in Melbourne, Australië. Vanavond is het Oudejaarsavond, wij maken de jaarwisseling 10 uur vroeger mee dan in België. In de vooravond gaan we met de tram naar St Kilda beach om foto's nemen met een feestmasker op, een beetje gek doen. Cathy heeft wel vaker van die grappige ideeën. Het is er druk, de mensen genieten van het prachtige weer. Restaurants zetten alles klaar voor het avondfeest. St Kilda is berucht voor zijn uitgangsleven dus dat zal wat worden. Maar wij houden het liever rustig, blijven met ons tweeën op het appartement. Bellen en berichtjes sturen naar huis. Iets lekkers klaarmaken, een flesje kraken. Het vuurwerk zullen we wel zien op tv!
Tot volgend jaar, maak er ook iets moois van!